De biosensor (biotensor) is een radionisch apparaatje dat in de bio-energetische geneeskunde een grote toepassing vindt. De biosensor is door Irene Hill ontwikkeld in navolging van Dr. Josef Oberbach: de uitvinder van de biotensor. Dr. Oberbach heeft veel onderzoek gedaan naar de werking van de biotensor en heeft als eerste de metingen met de biotensor op het menselijk energieveld verricht en hiermee veel in kaart kunnen brengen over het magnetisch veld van de mens.
De werking is te verklaren door aan te nemen, dat onze intuïtie voortdurend veranderingen in het energieveld van onszelf en dat van de ander waarneemt. Deze waarneming wordt door het autonome zenuwstelsel fysiek vertaald. Hoe de signalen zich manifesteren wordt bepaald door afspraken die de gebruiker met zichzelf heeft gemaakt. Wanneer men zich aanleert dat een JA als antwoord op een gestelde vraag de beweging van de biosensor in een bepaalde richting aanzet, zal dit na korte tijd volledig autonoom plaatsvinden. De intuïtieve waarneming wordt direct zonder hier over na te denken doorgegeven aan bepaalde spiergroepen, die keer op keer bij de waarneming van een JA dezelfde beweging initiëren. Het zelfde geldt vanzelfsprekend voor een NEE. Op die manier wordt de intuïtieve waarneming direct vertaald in een zintuiglijk waarneembaar signaal. Men kan met de biosensor dus het energieveld van personen testen, maar ook de interacties van de persoon's energieveld met prikkels van buiten af bijv. voeding, medicatie, testfilters etc.
Op een zelfde wijze is de werking van de spiertest te verklaren, echter is het gebruik van de biosensor minder arbeidsintensief voor zowel tester en testpersoon.
De werking is te verklaren door aan te nemen, dat onze intuïtie voortdurend veranderingen in het energieveld van onszelf en dat van de ander waarneemt. Deze waarneming wordt door het autonome zenuwstelsel fysiek vertaald. Hoe de signalen zich manifesteren wordt bepaald door afspraken die de gebruiker met zichzelf heeft gemaakt. Wanneer men zich aanleert dat een JA als antwoord op een gestelde vraag de beweging van de biosensor in een bepaalde richting aanzet, zal dit na korte tijd volledig autonoom plaatsvinden. De intuïtieve waarneming wordt direct zonder hier over na te denken doorgegeven aan bepaalde spiergroepen, die keer op keer bij de waarneming van een JA dezelfde beweging initiëren. Het zelfde geldt vanzelfsprekend voor een NEE. Op die manier wordt de intuïtieve waarneming direct vertaald in een zintuiglijk waarneembaar signaal. Men kan met de biosensor dus het energieveld van personen testen, maar ook de interacties van de persoon's energieveld met prikkels van buiten af bijv. voeding, medicatie, testfilters etc.
Op een zelfde wijze is de werking van de spiertest te verklaren, echter is het gebruik van de biosensor minder arbeidsintensief voor zowel tester en testpersoon.